Isus Nazarećanin (hebr. Yeshu ha-Nosri) je u Talmudu, svetom spisu judaizma, prikazan prilično drugačije od tradicionalnog hrišćanskog viđenja.
Prema talmudskom predanju, Isusova majka je bila siromašna jevrejska devojka, koju je muž, tesar po zanimanju, oterao zbog preljube sa rimskim vojnikom po imenu Panthera. Napuštena od muža i prezrena od društva, Marija je rodila Isusa. Zbog bijede i siromaštva Isus je otišao u Egipat, gde je izučio magiju. Uvjeren u svoje vještine, vratio se u rodnu Palestinu i predstavljao sebe bogom.[1] Nakon što je okupio brojne učenike i stekao veliku popularnost, osuđen je kao jeretik i pogubljen uoči praznika Pashe.
Ovi navodi o Isusu verovatno datiraju iz tanaitskog perioda (70-200 n.e.).[2] Talmudsko viđenje Isusa za mnoge hrišćane predstavlja bogohuljenje i tokom istorije je bilo jedna od glavnih prepreka verskom dijalogu hrišćanstva i judaizma. Sličan prikaz Isusa se nalazi i u potonjem jevrejskom spisu Toledot Ješu (život Isusa), koji je kružio jevrejskim zajednicama tokom srednjeg veka. Jevrejsko viđenje Isusa je tokom povesti izazvalo čitav talas anti-semitske literature na zapadu.[3]